تاریخچه قهوه در هند

تاریخچه قهوه در هند ، هند ششمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان است، پس از برزیل، ویتنام، اندونزی، کلمبیا و اتیوپی، با تولید کل 5/5 میلیون کیسه در سال 2014 و 2015 . این کشور حدود 70 درصد از این صادرات را انجام می دهد. صادرات دانه قهوه تقریبا بین 30 درصد عربیکا و 70 درصد روبوستا تقسیم می شود.

همانطور که در برزیل، بازار داخلی قهوه در حال رشد است، زیرا کافه های زنجیره ای در مناطق شهری به وجود آمده اند تا طبقه افراد متوسط در حال رشد را تأمین کنند. مصرف قهوه بین سالهای 2000 و 2011 بیش از دو برابر شده است و سالانه 5، 6 درصد به طور مداوم افزایش می یابد. پتانسیل رشد بسیار زیاد شده است: تخمین زده می شود که افراد در طبقه متوسط هند در حال حاضر حدود 50 میلیون نفر باشد، اما پیش بینی می شود تا سال 2025 به 547 میلیون نفر گسترش می یابد یعنی حدود 41 درصد از جمعیت این کشور.

قهوه در اواخر قرن هفدهم در هند وارد شد. داستان از این قرار است که یک زائر هندی به نام بابا بودان (Baba Budan) در حالی که در مکه به زیارت رفته بوده است در سال 1670، هفت دانه قهوه را از یمن به هند قاچاق کرد (در آن زمان بردن دانه های قهوه از عربستان غیرقانونی بود) و آنها را در تپه ‌های چاندراگیری ( Chandragiri Hills ) کاشت.  صادرات این محصول توسط هلندی ها (که در طول قرن هفدهم بیشتر هند را اشغال کرده بودند)  به رونق هرچه بیشتر این فرهنگ در هند کمک کرد . در طی 50 سال اخیر، کشت قهوه‌ هند حدود 15 درصد افزایش پیدا کرده است . از سال 1991 آزادی خواهان اقتصاد هند را در دست گرفتند و مفاد کشت قهوه را به حداکثر رساندند. در ابتدا کاشت عربیکا گستردش پیدا کرد، رشد قارچ یکی از شایع ترین انواع بیماری قهوه موجود در هند است . این بیماری که به نام Hemileia vastatrix معروف است با تاثیر گذاشتن بر روی برگ قهوه باعث ازبین رفتن آن می‌شود . هنوز هیچ درمانی برای این قارچ یافت نشده است . و این آفت ها باعث شده که از کاشت قهوه روبوستا یا عربیکا به لیبریکا روی بیاورند.

هیئت قهوه هند در سال 1907 تاسیس شد تا با تلاشهای مختلف تحقیقاتی و آموزشی به بهبود کیفیت و حضور قهوه هند در سراسر بازار های کشور کمک کند. این هیئت مدیره، در طول تاریخ معاصر کشور، بخش قهوه را به ویژه در بازه زمانی بین سالهای 1942 و 1995 تنظیم کرده است. با آزادسازی در سال 1995، به تولیدکنندگان قهوه اختیار داده شده تا محصولات خود را در هر کجا که دوست دارند و انتخاب میکنند بفروشند.

از سال 2013 و 2014، هند بین 300390 تا 410،000 هکتار قهوه داشت (بسته به منبع بسیار متفاوت است)، بین 70 تا 99 درصد در مزارع کوچک که کمتر از 10 هکتار است قهوه کشت می شود. اکثریت هنوز در مناطق سنتی در حال رشد در ایالت های جنوبی کارناتاکا، کرالا و تامیل نادو قهوه تولید می کنند. که حدود 90٪  از تولیدات قهوه کشور را در طول 2014 و 2015 به خود اختصاص داده است. بقیه در مناطق اخیراً توسعه یافته آندرا پرادش(Andra Pradesh) و اوریسا (Orissa )در قسمت شرقی و ایالت های “هفت خواهر(Seven Sister)”شمال شرقی در آسام (Assam) ، مانیپور(Manipur) ، مگالایا(Meghalaya) ، میزورام (Mizoram)، تریپورا (Tripura)، ناگالند(Nagaland) و آروناچال (Arunachal ) نیز رشد می کنند.

تمامی قهوه‌های هند در سایه پرورش داده می‌شوند . معمولا قهوه‌ها در این کشور درکنار دانه‌هایی مثل جوزهندی ، میخک، دارچین و هل، وانیل و همچنین محصولات میوه ای از جمله درختان فلفل، پرتقال و موز کشت می‌شوند . قهوه‌ها عطر و طعم خود را از این دانه‌ها می‌گیرند . ارتفاع 1000 تا 1500 متری سطح دریا برای کشت دانه‌های عربیکا و ارتفاع 500 تا 1000 متری برای کشت دانه‌های ربوستا استفاده می‌شود . هر دو گونه قهوه در خاک به خوبی زه کشی شده کشت می‌شوند . این خاک تقریبا اسیدیته خنثی دارد ( PH6 – 6.5 ) که عطر و طععمی تقریبا میانه و شیرین به دست می‌دهد . فرآوری قهوه در هند به دو صورت خشک وخیس انجام می‌شود . فرآوری خشک روش سنتی است که با پهن کردن دانه‌ی قهوه در آفتاب ویژگی‌های عطر و طعمی خود را به دست می‌آورد . فرآوری خیس روشی است که طی آن دانه‌های قهوه شسته شده و دانه‌های معیوب آن جدا می‌شوند . این روش برای بازدهی بیشتر مناسب تر است .

تنوع گونه های اصلی قهوه کشت شده عبارتند از:

Cauvery : گونه فرعی قهوه هندی Catimor (از هم خانوادگی قهوه Bourbon ).

Kent: نوعی قهوه جهش یافته ای است، که به طور گسترده توسط پرورش دهندگان هندی از دهه 1920 کاشته شده است.

S795 : ترکیبی که توسط گیاه شناسان هندی از گونه های Kent و S228 گرفته شده است (ترکیبی از دو گونه دانه قهوه Arabica و Liberica) در دهه 1940 تولید شده و اکنون گسترش یافته است. این گونه در اندونزی در جایی به نام “ژامبر” معروف است.

SL 9 : ترکیبی بین گونه “Tafarikela” و  Arabica اتیوپی، “Hibrido-de-Timor” (ترکیبی طبیعی از arabica و canephora) است .

هند همچنین خالق تولید معروف “monsoon malabar’” است . روندی منحصر به فرد هند، با سابقه طولانی و یک فنجان قهوه عالی و متفاوت، قدرتمند به شما میدهد . این قدمت به زمان پرورش قهوه در دوران استعمار انگلیس برمی گردد، زمانی که طی چند ماه زمان حمل قهوه سبز از هند به اروپا، رطوبت و وزش باد دریا باعث پف کردن و  چروک شدن دانه های قهوه شد. همانطور که حمل و نقل این دانه ها بهبود می یابد، دانه ها از عناصر موجود در مسیر مثل : آب وهوا کمتر رنج می برند، نوشندگان قهوه اروپایی متوجه می شوند که قهوه شخصیت و عطر و طعم متمایز و جسورانه ای را که عادت داشتند از دست می دهد.

بنابراین، فرایند جدیدی برای تکرار شرایط تولید این قهوه منحصر به فرد و خاص ابداع شده است .

برای ایجاد یک محصول “monsooned”، قهوه سبز طبیعی خشک شده در برابر آفتاب در انبارهای روباز در کنار ساحل پهن می شود، که باعث می شود هوای گرمسیری مرطوب از بادهای موسمی از منطقه ای که قهوه در آنجا انبار شده است عبور میکند. در طی یک دوره 2 تا 3 ماهه، دانه های قهوه رطوبت را جذب می کنند، درجه ای از اسیدیته طبیعی خود را از دست می دهند و تا حدود دو برابر اندازه اصلی خود پف میکنند، و همچنین شکننده و رنگ پریده می شوند. این فرآیند با شروع فصل موسمی در ژوئن آغاز می شود و معمولاً در پایان ماه اکتبر به اتمام میرسد . نتیجه تبدیل میشود به یک فنجان با عطر و طعم خاکی، تند و از اسیدیته کمی برخوردار است که غالباً برای ترکیبات خوب اسپرسو استفاده می شود.

منبع : www.coffeehunter.com